A sun
a stissa c’a bagna
u
surcu dunde ti l’hai ciantau…
a sun
a stissa c’a bagna a
tuella
dunde ti l’hai semenau…
A sun a stissa c’a sgura
in saa scorsa dell’auiva…
A sun a stissa c’a se derfà
in te l’aigua da giaia
prima c’a sauté tra in bauxu e inna prea…
A sun a stissa c’a s’allarga
in te l’aigua tranquilla e a fassu serci
chi disegna rebighi in se l’aigua…
A sun a stissa
c’a te lava e lagrime,
nisciün sa du to ciantu,
mi e ti a sammu
c’a sun u fi cu liga a to vita aa to tera
e tutte due e mi.
Laura Marvaldi – Dialetto di
Borgomaro
Poesia che ha partecipato al
concordo “Bellissimi versi – 2015”
SONO LA GOCCIA
Sono la goccia che bagna
il solco dove hai piantato…
Sono la goccia che bagna il
giardinetto
dove hai seminato…
Sono la goccia che scivola
sulla scorza dell’ulivo…
Sono la goccia che si disfa
nell’acqua del fiume
prima che salti tra una
scogliera e una pietra…
Sono la goccia che si
allarga
nell’acqua tranquilla e
faccio cerchi
che disegnano arabeschi sull’acqua…
Sono la goccia
che ti lava le lacrime
nessuno conosce il tuo
pianto,
io e te sappiamo
che sono il filo che lega la
tua vita alla tua terra
e tutte e due a me.
Nessun commento:
Posta un commento