lunedì 15 dicembre 2025

CANSON FORÈSTA di Silvia Crovara


 


Ent'o dormivegia

ho sentì vibrae 'n lontanansa

na canson che la paeva 'n ozèo

ent'a confüsión

de soni e de rümói sot'a me ca;

la me paeva d'èsse a reposae

'ndrento a na boscagia d'ortremae.

La svoava àota,

'nmentre i sbatevo e foge 'nt'er vialon

come na parma 'n angonia

drent'a 'n vaso 'nt'en porton.

'Nmentr'a eo ciapà da 'sta raietà,

i han fracassà di vedri co' en ciapon.

Al'indoman, 'nt'a cronaca spezina

ho retrovà quer fis-cio:

i ea o reciamo d'er palo da banda

ch'i avisava 'r conpae

che a spacà

la se podeva fae.

 

 


Silvia Crovara – Dialetto di La Spezia

 

 

CANZONE STRANIERA

 

Nel dormiveglia

ho sentito vibrare in lontananza

una canzone che sembrava un uccello

nella confusione

di suoni e rumori sotto casa;

mi sembrava di riposare

in una boscaglia d'oltremare.

Volava alta,

mentre stormivano le foglie nel vialone

come una palma agonizzante

in un vaso dentro ad un portone.

Mentre ero presa da questa stranezza,

hanno rotto dei vetri con un sasso.

L'indomani, sulla cronaca spezzina,

ho ritrovato quel fischio:

era il segnale del palo di una banda

che avvisava il compare

che la spaccata

si poteva fare.


Nessun commento:

Posta un commento