domenica 20 dicembre 2020

A LODE DE L'ÆGUA di Renzo Ferrero

   

      

T'æ  fæto  ben  Francesco!

T'æ fæto ben a cantâ a lode de l'ægua

comme cantâ 'na seu !

Chi no vorrieiva avëi 'na seu coscì

“ûtile e ûmile e preziosa e casta”??

Però, Francesco, 

ogni tanto quella seu a ghe  de là...

Te vegne in mente o Dilûvio Universale ?

A diga do Vaiont? E a Zena l'allûvion ?

tanto pe sätâ in gallisoppo chi e là.

 

“ Certo  - ti  me  diæ -

quande l'ommo o veu mettîghe do sò...”

 

“ Però  -rispondo  mì- 

in  de compascion... 'na fïa de pietæ...

se no ciû che 'na seu a   ûn fræ...”

Ma l'ægua a l'è 'na seu e anche vanitosa

con  tûtti  quelli  nommi  che  ghe  dan :

Æguasanta,  Æguapendente,  Æguaacetosa,

neive,  giasso,  vapore,  ruzâ,

ægua  da  meua,  ægua  doçe,  ægua  sä...

 

Pe    però  l'ægua  ciû  bella

a  l' aresta  quella  di  barchî

che  gh' ëa  pe  Zena

dove  a  gran  goæ

vegniva  cavalli e  mû a levâse  a 

con n' ægua “utile e ûmile e presiosa e casta”

 

 

 

Renzo Ferrero – Dialetto di Genova

2000

 

 

LA  LODE  DELL' ACQUA   

 

Hai  fatto  bene  Francesco!   

Hai  fatto  bene  a  cantare  la lode  dell' acqua 

come  cantare  una  sorella!   

Chi  non  vorrebbe  avere  una  sorella  così:

“..utile  e  umile  e  preziosa  e  casta...”

Però  Francesco, 

ogni  tanto  quella  sorella  va  fuori  di  testa...

Ti  ricordi  il  Diluvio Universale??     

La  diga del Vaiont ?? e a Genova l'alluvione...??  

tanto  per  andare  saltellando  qua  e  là!

“Certo  -mi  dirai- 

quando  l' uomo  vuol  metterci  del  suo...” 

 

“Però  -rispondo  io- 

un  po'  di  compassione,  un  po'  di  pietà... 

altrimenti più  che  una  sorella  sembra  un  fratello...” 

Ma  l' acqua  è  una  sorella  e  anche  vanitosa 

con  tutti  quei  nomi  che  le  danno: 

Acquasanta,  Acquapendente,  Acquaacetosa, 

neve,  ghiaccio,  vapore  rugiada, 

acqua  della  mola,  acqua dolce,  acqua  salata...

 

Per  me  però  l'acqua  più  bella 

rimane  quella  delle  fontane 

che  erano  a  Genova  

e  dove a gran sorsate 

venivano i cavalli a togliersi la sete 

con un'acqua  “..utile  e  umile  e  preziosa  e  casta...” 

Nessun commento:

Posta un commento