O VASIN di Renzo Ferrero

     

Con  i  figgieu  piccin  se  sà

tûtti  i  giorni  a  l' è  'na  novitæ

moddi  de  dî  e  de  fâ,

pöse  neuve,  neuvi  comportamenti

pe-a  gioia  da  mamma  e  do  papà,

parenti,  amixi  e  conoscenti.

L' è  successo  coscì  vant' ëi

quande  mæ  nessetta  Carolina

d' in pê,  sensa pannolin,

spunciando  'n  po'

a  l' ha  fæto  comme  'n  bæddin

due  ballette  de  popò.

Poi  mäveggiâ,  dopp' avèi  dîto  “oh!!”

a  l' ha  finìo  l'operazion

pe-a primma  votta  'n   sciö  vasin.

Ä  fin,  ammiando  quello  galûscin

che  gh' ëa  sciortìo  da-o  sottocôa

a  cioccava  feliçe  e  so  magninn-e

comme  s'a l'avesse scoverto 'na demöa.

Ma  a  so  mamà,

stanca  de  cangiâ  pattæli  e  pannolin,

gh' è  sûbbito  vegnûo  da  dî :

“ Speremmo ch' a  continue  co-a  pipì...”

 

 

 

Renzo Ferrero – Dialetto di Genova

2004

 

 

IL VASINO

 

Con  i  bambini  piccoli,  si  sa,

ogni  giorno  è  una  novità: 

modi  di  dire  e  di  fare, 

pose  nuove,   nuovi  comportamenti 

per  la  gioia  di  mamma  e  papà,

parenti  amici  e  conoscenti.

È   successo   così   l' altro  ieri  

quando  mia  nipotina  Carolina  

d' in  piedi,  senza  pannolino, 

spingendo  un  pò, 

ha  fatto  come  le  caprette, 

due  palline  di  popò.  

Poi, meravigliata, dopo aver detto “Oh !!”

ha  finito l'operazione 

per  la  prima  volta  sul  vasino.

Alla  fine,  guardando  quel  “grissino” 

che  le  era  uscito  dal   sottocoda 

batteva  felice  le  sue   manine 

come  se  avesse scoperto un gioco.

Ma  a  sua  mamma , 

stanca di cambiare pezzuole e pannolini, 

è  subito  venuto  da  dire: 

“Speriamo  che continui  con  la  pipì…”