A-A MADDÆNN-A di Renzo Ferrero

Genova - Via della Maddalena

Gïando zeuggia seja pe-a Maddænn-a

ho  incroxòu  'na  ronda  de  sordatti,

a  faccia  do  fornâ  inciastrâ  de  fænn-a

e in te 'n recanto scûo a moæ di gatti.

 

Duì  ommi  mëz'imbriæghi 'n te n'ostaja

cö  sguardo  assente  annebbiòu  da-o  vin

sotto  'na  lûxe  ch'a  pàiva  de  candeja

discorrivan  tra  lö  cö  gotto  pin.

 

In te 'n portego scûo ch'o fa da sfondo

'na  sagoma  de  donna  s' intravedde,

de quelle ch'han a neutte comme mondo.

 

Povëa Maddænn-a, nisciûn porriëiva credde

che  ti  t'attreuvi  coscì  tanto  a-o  fondo

se a-a seja quarchedûn te vegne a vedde...

 

 

 

Renzo Ferrero – Dialetto di Genova

1995

 

VICOLO  DELLA  MADDALENA   

 

Girando  giovedì  sera  per  la  Maddalena, 

ho  incrociato  una  ronda  di  soldati, 

la  faccia  infarinata  del  fornaio 

e  in  un  angolo  scuro  la  gattaia.  

 

Due  uomini  mezzo  ubriachi  in  un' osteria, 

con  lo  sguardo  annebbiato  dal  vino, 

sotto  una  luce  che  sembrava  di  candela, 

parlavano  tra  loro  col   bicchiere  pieno.    

 

In  un  portico  scuro  che  le  fa  da  sfondo,  

s'  intravede    una  sagoma  di  donna, 

di  quelle  che  hanno  la  notte  come  mondo. 

 

Povera  Maddalena, nessuno  potrebbe  credere 

che  ti  trovi  così  tanto  a  fondo 

se  alla  sera  qualcheduno  ti  viene  a  vedere...